Najlepszego

Gdyby nie dzień książki, już dawno leżałabym w wannie, a tak poczucie obowiązku  (i miłość do literatury-A co!) zmusza mnie do dokonania wpisu  koniecznie z datą 23 kwietnia. Celebrować za bardzo okazji nie miałam. Zwiedziłam empiki w liczbie dwa, grupując trojki w rożnych konfiguracjach. Kwiatów żadnych nie otrzymałam, informacja o rabacie natomiast była przekazywana cichcem, chyłkiem, tuż przy kasie. Że Dzień Książki jest tez nikt jakoś specjalnie nie ogłaszał. Jednym słowem czułam się prawie jak członek tajnego stowarzyszenia, który posiadł tajemnice skrywaną przed wieloma. Nieliczni zorientowani prowadzili rozpaczliwie rozmowy telefoniczne(trzecia książka za grosz, a ja nie mam pojęcia, co by tu warto przeczytać, kryminał jakiś?), szukali regałów (gdzie tu muzyka?) albo tytułów, a głównym odbiorcą tych wszystkich pytań stawałam się ja. I już prawie zabierałam się za udzielanie pomocy, kiedy przypomniałam sobie, że przecież gdzieś tu jest obsługa. Niestety hasło „W czym mogę pomoc?” jest zdaje się znane tylko w sklepach obuwniczych i niektórych odzieżowych. Tutaj panuje slogan „radźcie sobie sami”.

Jakoś jednak dałam rade i uzbierałam dwie trójki, w skład których weszły:

 W ten sposób powstał mi na stole piękny przekładaniec, który jak torcik imieninowy, będę podskubywać tu i tam, oblizując z apetytem palce.

 I Wam, wszyscy ksiażkoczytajacy, podobnych uczt, z okazji tego dnia życzęJ